Hiszpania od lat przyciąga Polaków nie tylko jako cel wakacyjny, ale też miejsce do życia, pracy czy inwestycji. Jednak zanim zdecydujesz się na dłuższy pobyt, przeprowadzkę lub zakup nieruchomości, warto zrozumieć, jak działają podatki w Hiszpanii. System podatkowy może różnić się znacząco od tego, do czego jesteśmy przyzwyczajeni w Polsce. A to, czy jesteś rezydentem czy nierezydentem, ma ogromne znaczenie.

Poniżej znajdziesz informacje na temat hiszpańskiego systemu podatkowego, które pomogą Ci uniknąć kosztownych błędów i zyskać większą pewność przy podejmowaniu decyzji finansowych.

Rezydent a nierezydent – jaka jest różnica?

W hiszpańskim prawie podatkowym kluczowe znaczenie ma status podatkowy, czyli to, czy jesteś uznany za rezydenta czy nierezydenta podatkowego. Od tego zależy zakres Twoich obowiązków wobec urzędu skarbowego.

Rezydentem podatkowym w Hiszpanii zostajesz, jeśli:

• przebywasz na terenie Hiszpanii przez więcej niż 183 dni w roku kalendarzowym (nawet nieciągle),
• Twoje centrum interesów ekonomicznych lub rodzinnych znajduje się w Hiszpanii,
• posiadasz miejsce zamieszkania (dom, mieszkanie) w Hiszpanii, którego używasz regularnie.

Nierezydent natomiast to osoba, która nie spełnia powyższych kryteriów, ale może osiągać dochody z hiszpańskich źródeł – np. z wynajmu mieszkania, sprzedaży nieruchomości czy pracy wykonywanej na terenie kraju.

Jakie podatki płaci rezydent w Hiszpanii?

Jeśli zostaniesz uznany za rezydenta podatkowego, podlegasz opodatkowaniu od całości dochodów, niezależnie od miejsca ich uzyskania – zarówno tych z Hiszpanii, jak i z Polski.

Podstawowe podatki w Hiszpanii, które płaci rezydent to:

• IRPF (Impuesto sobre la Renta de las Personas Físicas) – czyli hiszpański odpowiednik polskiego PIT-u. Jest to podatek dochodowy od osób fizycznych, progresywny, ze stawkami od 19% do nawet 47% w zależności od poziomu dochodów i regionu.

• IVA (Impuesto sobre el Valor Añadido) – czyli VAT, który wynosi zazwyczaj 21%, ale istnieją też obniżone stawki 10% i 4% w zależności od rodzaju towaru lub usługi.

• IBI (Impuesto sobre Bienes Inmuebles) – podatek od nieruchomości płacony do lokalnego urzędu gminy. Wysokość zależy od lokalizacji i wartości katastralnej nieruchomości.

• Podatek majątkowy (Impuesto sobre el Patrimonio) – obowiązuje w niektórych regionach i dotyczy osób, których majątek przekracza określony próg (np. 700 000 euro w większości regionów).

Ważne: jako rezydent możesz korzystać z ulg i odliczeń podatkowych, np. na dzieci, kredyt hipoteczny czy działalność zawodową.

Jakie podatki płaci nierezydent w Hiszpanii?

Nierezydent podatkowy płaci podatki tylko od dochodów pochodzących z Hiszpanii. Oznacza to mniejsze zobowiązania, ale też brak dostępu do wielu ulg.

Najczęściej spotykane podatki dla nierezydentów:

• Podatek od wynajmu nieruchomości – jeśli posiadasz mieszkanie w Hiszpanii i je wynajmujesz, płacisz podatek w wysokości 19% (dla obywateli UE) od dochodu brutto (bez możliwości odliczenia kosztów). Obywatele spoza UE płacą 24%.

• Podatek od zysków kapitałowych – np. ze sprzedaży nieruchomości – stawki wynoszą od 19% do 26% (w zależności od wysokości zysku).

• Roczny podatek dla właścicieli nieruchomości (tzw. renta imputada) – nawet jeśli nieruchomość nie jest wynajmowana, urząd skarbowy przyjmuje fikcyjny dochód, od którego trzeba zapłacić podatek.

Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania

Polska i Hiszpania podpisały umowę, która ma na celu uniknięcie sytuacji, w której ten sam dochód zostaje opodatkowany dwukrotnie. Dzięki temu, jeśli zapłacisz podatek w Hiszpanii, możesz uzyskać ulgę podatkową w Polsce (lub odwrotnie), zależnie od miejsca uzyskania dochodu i rezydencji.

Ważne: w praktyce oznacza to, że jeśli np. wynajmujesz mieszkanie w Hiszpanii jako nierezydent, nie musisz płacić podwójnego podatku w Polsce, ale musisz wykazać ten dochód w rocznym zeznaniu.

Kiedy trzeba złożyć deklarację podatkową?

Deklaracje podatkowe w Hiszpanii składa się raz w roku – zazwyczaj od kwietnia do końca czerwca za rok poprzedni.

Rezydenci mają obowiązek złożenia deklaracji, jeśli ich dochód przekracza określony próg (np. 22 000 euro z jednego źródła). Warto pamiętać, że urzędy w Hiszpanii są cyfrowe – większość spraw załatwia się online, korzystając z systemu Agencia Tributaria.

Nierezydenci, którzy posiadają nieruchomość lub osiągają dochód z hiszpańskich źródeł, również muszą złożyć odpowiednie formularze, zazwyczaj raz w roku (np. model 210).

Podatki a zakup nieruchomości w Hiszpanii

Zakup nieruchomości wiąże się z dodatkowymi obciążeniami podatkowymi – zarówno dla rezydentów, jak i nierezydentów. Do najważniejszych należą:

• ITP (Impuesto de Transmisiones Patrimoniales) – podatek od przeniesienia własności, płacony przy zakupie nieruchomości z rynku wtórnego (zazwyczaj 6–10% wartości transakcji).

• IVA + AJD (podatek VAT i opłata skarbowa) – w przypadku zakupu z rynku pierwotnego (łącznie ok. 10–11%).

• Podatek od nieruchomości IBI – coroczny, niezależny od statusu podatkowego.

Kupując nieruchomość jako nierezydent, musisz również wyznaczyć przedstawiciela podatkowego w Hiszpanii, który będzie odpowiadał za kontakt z urzędem.

Dlaczego warto skonsultować się z doradcą?

System podatkowy w Hiszpanii jest nie tylko inny niż polski, ale też różni się w zależności od regionu – inne zasady obowiązują w Andaluzji, inne w Madrycie, a jeszcze inne na Wyspach Kanaryjskich. W dodatku prawo podatkowe bywa zmieniane z roku na rok, co może utrudniać samodzielne rozliczenia.

Dlatego w przypadku jakichkolwiek wątpliwości, warto skorzystać z pomocy lokalnego doradcy podatkowego lub gestorii, która zajmuje się bieżącą obsługą spraw urzędowych i podatkowych w Hiszpanii. To szczególnie ważne, jeśli planujesz inwestycje, prowadzisz działalność lub uzyskujesz dochody z kilku źródeł.

Jeśli planujesz życie, pracę lub inwestycje w Hiszpanii – powinieneś zrozumieć podatki w Hiszpanii.

Dowiedz się więcej na → https://podatkiwhiszpanii.com/podatki/